همسفر تا بهشت

عمده‏ ترين عامل حرص، ضعف ايمان و توكل است. امير المؤمنين (ع) مى‏فرمايد: كيف يتخلص من عناء الحرص من لم يصدق توكله؛[1] كسى كه توكل صادقانه و اعتماد به خدا و رزاقيت او ندارد، چگونه مى‏تواند از زحمت و شفقت حرص رهايى يابد؟ آنچه انسان را آرامش و اطمينان مى‏بخشد، حسن ظن به وعده ‏هاى خدا و توكل به او است؟ زيرا حريص هيچ‏گاه راحتى و استراحت ندارد و هميشه اضطراب و دغدغه خاطر براى زندگى و تأمين ما يحتاج خود دارد.   در حديث ديگرى امام على (ع) مى‏فرمايد: عجبت لمن علم ان الله ضمن الارزاق و قدرها و ان سعيه لا يزيده فيما قدر له منها و هو حريص رائب فى طلب الرزق؛[2]   در شگفتم از كسى كه مى‏داند خداوند ارزاق موج همسفر تا بهشت...

سبب اول اين‏كه خيال مى‏كنيم كه مرگ، نابودى و نيستى است، درحالى‏كه موجب به كمال رسيدن مرتبه‏ى انسانى است و رفتن از سرايى به سراى ديگر است. انسان مؤمن معتقد به جزاى اعمال، كه وظيفه‏ ى ظاهرى خود را انجام داده است، بايد خوشحال و خرسند باشد و بداند بهتر از آنكه نزد پدر و مادر برود، در نزد خداى مهربان و رؤف مى‏رود؛ و او ارحم الراحمين است. خداوند مى‏فرمايد:   فلا تعلم نفس ما أخفي لهم من قرة أعين جزاء بما كانوا يعملون؛[1] هيچ كس نمى‏داند چه پاداش‏هاى مهمى كه مايه‏ ى روشنى چشم او مى‏شود براى او نهفته است، و اين پاداش كارهايى است كه انجام مى‏دادند.   امير المؤمنين عليه السلام مى‏فرمايد: (و الله لابن أب همسفر تا بهشت...